zondag 31 oktober 2021

Prikker Onder Protest

 

Net als iedereen zie ik dat de tweedeling in onze maatschappij toeneemt. Wat we ook doen of zeggen, het schijnt niet te helpen. Voor- en tegenstanders vechten elkaar de tent uit en het grote midden lijkt niet te bestaan. Of het is een zwijgend midden maar zelfs dan kan ik me afvragen in hoeverre dat helpt om de eenheid te bewaren. Of opnieuw te vinden.
Maar misschien is er een oplossing. Ik ben benieuwd wat jij er van vindt. Ik neem aan dat je het me me eens bent dat de ander overtuigen van mijn of jouw gelijk niet echt vruchtbaar geweest is tot nu toe.
Hoe dan ook hebben we twee kampen. De gevaccineerden, al dan niet matig of juist stellig in hun overtuiging dat iedereen dit zou moeten doen. En de niet-gevaccineerden, die ook al dan niet matig of juist stellig zijn in het verdedigen van hun keuze.
De oplossing is misschien simpel. De mensen die een vaccin hebben genomen kunnen niet terug. Wat als de andere groep zich laat vaccineren onder protest? Ho, wacht even voor u begint te roepen.
We hebben tot nu toe het vaccin geweigerd omdat we van mening waren dat we als individu en als samenleving beter af waren zonder.  Dat kan nog steeds je overtuiging zijn. Maar wordt de schade als gevolg van de tweedeling niet groter? Worden we niet nog individueler en nog meer tegen elkaar opgezet? 
Wat heb ik aan een gezond (in mijn perceptie een onbespoten) lijf als de hele wereld elkaar in de haren vliegt?
Wat te doen met die QRcode? En de gevreesde gevolgen ervan? Volgens mij kan ik me onder protest laten prikken en die QR-code weigeren of niet gebruiken. Ik moet niet persé naar een restaurant of een instelling waar men anderen uitsluit. 
Wat als we elf-elf uitroepen tot de POP-dag. De dag dat we ons laten prikken onder protest. En ja misschien ondervinden we daar schade aan. In een mooi oud boek staat dat je aan iemand die je een kledingstuk vraagt er twee moet geven. Of iemand die wil dat je een mijl met hem meeloopt er twee gaat?
Wat als we het gewoon doen? Niet omdat het zo gezond is voor ons. Maar omdat het misschien de vrede wat terugbrengt?  



maandag 25 oktober 2021

Optellen



Na een mooi en rustig weekend heb ik besloten dat ik het gewoon ga vragen. Omdat ik het zelf niet weet. En wat ik zelf ook onderzoek, veel wijzer word ik niet. Ruim een half jaar geleden had ik Covid-19. Vrij heftig zelfs. Halverwege kwam er zelfs nog een dokter aan te pas.
Hoe dan ook; uiteindelijk genezen en geen restverschijnselen overgehouden. Nou ja dat laatste weet ik niet zeker. Als ik nu een keer moe ben, denk ik echt wel eens: het zal toch niet hé?
Twee weken geleden is mijn herstelbewijs verlopen. Los van het verhaal dat het raar voelt om kerngezond van de één op de andere dag niet meer overal in te mogen, sta ik voor een dilemma.
Waar ik ook zoek, blijkt dat natuurlijke afweerstoffen, aangemaakt tijdens mijn ziekzijn, vele malen beter helpen dan welk vaccin ook. 
Daarnaast lees ik dat een vaccin nemen na zelf corona gehad te hebben juist je natuurlijk opgebouwde antistoffen afbreekt. Wat te doen?
Ik ben gaan kijken wat de overheid zegt. Dat zijn de mensen die het weten. Op de vraag hoeveel ongevaccineerde mensen er in het ziekenhuis liggen, zegt de overheid het niet te weten.  
Ondanks dat er links en rechts van alles wordt geroepen zeggen zowel overheid als ziekenhuizen dit op hun eigen sites. Ziekenhuizen vragen het namelijk niet na. 
Dan maar eens kijken hoeveel plek er is, mocht ik onverhoopt toch die kant op moeten. Nu kijk ik daar wel van op. De laatste tien jaar zijn we terug gegaan van ongeveer vijftigduizend naar een veertigduizend bedden. Elk jaar tellen we ze.
Nou ja tot twee jaar terug. Sinds er Covid heerst, staat er op de site van het Ministerie van Volksgezondheid dat ziekenhuisbedden moeilijk geteld kunnen worden omdat de definitie nogal verschilt. Sorry, nou breekt me de klomp.
Weet u, ik ben nogal in ziekenhuizen geweest de afgelopen jaren; zo'n bed herken je meteen. Iets met stangen, buizen, gekke plastic planken aan de zijkant en enge slangen er omheen. Geef mij een maandje en ik tel alle bedden in de ruim driehonderd ziekenhuizen. 
Ergens begrijp ik het wel dat cijfers achterwege gelaten worden. Voordat je het weet begint iemand te roepen: 'Hey achthonderd patiënten op veertigduizend bedden, dat zijn twee corona-patiënten op honderd bedden. En nog geen drie patiënten per ziekenhuis.'
Sorry overheid, ik val u niet hard, crises die maar niet stoppen en een pandemie die ook doorgaat als u op reces bent. Ik begrijp het best. 
Maar wie helpt mij nu uit de brand? Zie ik wat over het hoofd? Tel ik verkeerd? Waar gaat het met mijn rekensommen mis? Ik wil tenslotte niet de dupe worden van een optelaffaire

maandag 18 oktober 2021

QR-zegen




Nog een paar jaar zelf wat aanmodderen en dan is het klaar. Hoef ik geen keuzes meer te maken en wordt het allemaal voor me geregeld. Net zoals het nu al een beetje gebeurt. Met bijkomende voordelen. 
Ondanks dat ik corona heb gehad, bleken vorige week van de één op de andere dag al mijn antistoffen verdwenen en gaf mijn QR-app geen groen vinkje meer. 
De meeste horecagelegenheden mag ik niet meer in. 
Degenen die me kennen, begrijpen hoeveel tijd ik nu overhoud. 
En het wordt nog mooier. Ik wil graag sporten maar dat lukt niet altijd. Daarnaast wil ik niet zo graag aan het fastfood zitten. Mijn werk gebruik ik vaak als een excuus om niet te sporten en per ongeluk toch in een drive-in terecht te komen. Nog even en dat is van de baan. Dat QR-dinges op mijn telefoon gaan ze koppelen aan mijn stappenteller en ziedaar; pas na vijftienduizend stappen krijg ik een groen vinkje waarmee de slagboom voor de Mac opengaat. Supervet!
Dat is nog niet alles. Ik mag pas benzine tanken (nou ja diesel in mijn geval) nadat ik aan een aantal sociale verplichtingen heb voldaan. In China werkt dat al perfect. Iedereen bezoekt als een malle zijn schoonfamilie om vervolgens kilometertegoed op zijn app te krijgen om zo ver mogelijk van diezelfde familie op vakantie te gaan. Best gaaf zo'n systeem.
Belastingen en boetes gaan ook verdwijnen. Samen met het alles wat op geld lijkt. Ik krijg punten en bij een overtreding gewoon minder punten. Van de punten die ik wel krijg kan ik mooie dingen kopen. Ik moet wel kopen natuurlijk. De handel gaat door. 


vrijdag 8 oktober 2021

De boom in met de diaconie!




Hollend kom ik langs een gehavende boom aan de rand van de stad. Iets verderop staan zijn soortgenoten in groepsverband.
Zelf ben ik in gedachten bezig met de lezing die ik een paar uur later ga geven. Een verhaal over diaconaat. Een mooi oud woord voor omzien naar elkaar. Net voor mijn renrondje ben ik naar de kerk gegaan. Voor de al klaarstaande, nu nog lege, stoelen heb ik mij een moment de avond ingevoeld.
Het is fijn om de energie van zo'n bijeenkomst al wat in te ademen. Nadat ik me vergewist heb van de werking van geluids-, en beeldapparatuur ben ik gegaan.
Om nog even een rondje hard te lopen, mijn laatste gedachten te ordenen en met  voldoende verse zuurstof de avond in te gaan.
Achter de mij opgevallen boom zijn aannemers druk bezig een nieuwe, tijdelijke, woonwijk uit de grond te stampen. Aan de vlaggen en de heen en weer lopende pakken, voorzien van bouwhelmen, te zien is er sprake van een officieel moment. 
Mijn boom maakt het op afstand mee. Hij heeft het zwaar te verduren gehad zo te zien. Er zijn een soort rubberen banden gespannen om hem vast te houden. Daarnaast is hij helemaal gekortwiekt. Waarschijnlijk om energie te sparen, zodat er geen levenssappen naar uiteinden van takken en al bijna vallende bladeren gaan. Alles concentreert zich op het levensbehoud van dit moment. 
Ik vraag me af wat hem uiteindelijk zo gemaakt heeft. De langsrazende auto's en scooters heeft ie jaren overleefd. Ook de optrekkende of juist afremmende treinen vlak achter hem, hebben hem nooit gedeerd. De huizen tegenover hem heeft ie blijkbaar geen last van gehad. De school en het verzorgingshuis dichtbij, met het nodige leven of soms het gebrek eraan, heeft hij aangekund. 
Is het de oplevende bedrijvigheid van de nieuwbouw om hem geweest? Het gestamp en getril van machines? Of zat er gewoon wat zieks in zijn genen? Is de afzondering van zijn broers en zussen iets verderop hem fataal geworden? Wie het weet mag het zeggen.
Ik word blij van de boomverzorger die hem gewoon heeft laten staan. Wel de aandacht gegeven met de juiste middelen om hem straks in het nieuwe voorjaar weer zelfstandig zijn gang te laten gaan. Deze man of vrouw heeft de boom aan alle kanten bekeken en voor nu, misschien wel wat onder protest, weggehaald wat in de weg zat. Zodat ook deze boom ooit in vol gejuich zijn bloei kan vieren.
Met een blij gevoel ren ik mijn rondje uit. Ik ben er klaar voor. Ik hoef vanavond alleen maar te zeggen dat diaconaat takkenwerk is. 

vrijdag 1 oktober 2021

Koning , keizer, admiraal

Die dag, zo'n anderhalf jaar geleden, vergeet ik nooit weer. Ik stapte het huis binnen, althans dat probeerde ik. De deur ging moeilijk open maar na wat harder duwen, lukte het me. Aan de andere kant hoorde ik een zacht schuivend geluid alsof ik een niet al te groot beest op kousenvoeten, van zijn plek verschoof.
Eenmaal binnen wist ik niet wat ik zag. De hele gang was volgepakt met wc-papier. Ik keek mijn ogen uit bij het ontwaren van torenhoge stapels met pakken van zes, twaalf of zelfs zesendertig rollen. 
Nadat ik mij een weg gebaand had door deze papieren versperring van mijn normale doorloop, kwam ik in de keuken terecht. Ook daar, tegenover het gasfornuis, alleen maar toiletpapier. Mijn weg voortgezet naar de woonkamer; hetzelfde verhaal. Waar ik ook kwam, alles was volgestouwd met enkel-, dubbel- of zelfs driedubbellaags papier. 
Onderweg naar boven trof ik op de overloop 'grof geschuurd' en 'extra-zacht' gebroederlijk naast elkaar aan.
Helemaal boven trof ik twee huisgenoten aan. Badend in het zweet maar met een uiterst tevreden uitstraling legden ze de laatste hand aan een extra muur van papieren rollen.
Voordat ik ook maar iets kon zeggen, kreeg ik te horen: 'Zo we hebben het gered, wij hebben voorlopig geen last.'
Dit werd gevolgd door een triomfantelijk: 'Ja en zo te zien was dit het laatste'