woensdag 28 juni 2017

DOEN

Laten we alle partijen opheffen en opnieuw beginnen. Gewoon vandaag. Zeg nou zelf: 'Merkt u er iets van dat we al meer dan honderd dagen zonder partij zitten die het land bestuurt?'
'Nee dus.' 
Mooie gelegenheid om voor de zomer alles op te doeken. Opnieuw beginnen. In plaats van partijen groepen vormen. Groepen die uit het oogpunt van doelmatigheid worden opgericht.  
Een Onderwijsgroep en een Zorggroep.  Daarnaast groepen voor Milieu, Sport, Veiligheid, Economie, Buitenland, en Verkeer. 
Ideologieën niet meer aan één partij gekoppeld. Een ieder kan zijn of haar identiteit uitdragen in de groep waar hij/zij deel van uit maakt.

Ook het systeem vernieuwen. Iets meer digitaal. Om te beginnen het stemmen zelf. Toch niet meer van deze tijd dat we ons naar een schimmig lokaaltje begeven en daar een soort van behangrol op bouwtekenpapier uitvouwen. Om vervolgens met een potlood (ja echt ...een potlood) een hokje in te kleuren. 

Tot het zover is, beperk ik me tot roepen vanaf de zijlijn en ga ik geen nieuwe (splinter)partij starten. Beloofd. 
Om op stoom te komen zal ik de komende tijd wat inhoudelijke voorzetjes geven. Hier komt de eerste:

Gebruik een school twee keer op een dag. Vestig twee scholen in één gebouw. Gemiddeld wordt er in een lokaal duizend uur les gegeven. Lesuren welteverstaan. Dat zijn vaak uren van vijftig minuten.
Met een simpele rekensom kom je dan uit op 833 klokuren. Dit is minder dan 2,3 uur per dag. 

Als we het houden op veertig weken school (zoals we die nu hebben) komen we per dag uit op vier uur en een beetje.
School A begint om 8.00 uur. En gaat uit om 12.30 uur. School B begint om 13.00 uur en gaat uit om 17.30 uur.
Denk dat in deze tijd van flexwerkers er genoeg ouders zullen zijn, die dit zien zitten.
Weet u hoeveel lokalen (en complete bouwlagen) er in mijn school leeg zijn na 13.50 uur?
Niet te geloven dat we nieuwe gebouwen neerzetten en deze voor minder dan 10% van de totale tijd gebruiken.
Dit levert niet alleen een gigantische bouwbesparing op; maar ook een mooi bedrag op het gebied van energiebesparing. Daarnaast de winst van het delen van leermiddelen. Zoals bijvoorbeeld dure smartborden die nu twintig uur per dag werkloos aan de muur hangen

Voor de eerste vier jaar levert dit een besparing op van ruim een miljard. Dat zijn heel veel handen voor de klas. En nog meer aandacht voor de leerling. Waar het allemaal ooit om begonnen is.

zaterdag 17 juni 2017

Thuiskomen


Heilig Avondmaal.
Morgenochtend.
Contradictie.
Niet alleen de woorden
ook de inhoud.
Liefdesmaaltijd.
In een wereld
vol van haat,
pijn en oordeel.
Niet waarom,
maar daarom.
Rustpunt,
ankerplaats,
oplaadstation.
Niet waardig,
onbegonnen werk.
Heilig in Hem,
die uiteindelijk mij 
het beste kent.
Verloren dochters 
en zonen
komen thuis.
Heerlijk egoïstisch,
net als in 't verhaal:
Niet vromer,
niet netter.
Maar omdat het leven,
bij Vader
leven is.
Voller en vrijer.
Daarom vier ik 
morgen
feest.

zaterdag 10 juni 2017

Meer doen dan denken.

En nu weet ik het zeker. Bijna. Ik ga een politieke partij oprichten. Uiteindelijk was het een bedrag van €3,95 wat de doorslag gaf. Maar daarover later meer.
Sinds ik bijna twee weken geleden een blog postte en daar echt duizenden reacties op kreeg, loop ik al een beetje met dit idee te spelen. 
Die politieke partij moet er gewoon komen. De naam heb ik al: DOEN! 
Eerst een vereniging oprichten. Notariële akte laten opmaken. Inschrijven bij de Kamer van Koophandel. De naam registreren bij de Kiesraad. En voilà, we kunnen van start als politieke partij. De speerpunten worden: onderwijs en gezondheidszorg.
Nadat we eind vorig millennium de hele wereld overhoop gehaald hebben door klantgericht te gaan werken, zijn we deze twee belangrijke pijlers van onze beschaving vergeten. 
Het onderwijs wordt nog steeds door anderen vormgegeven dan de directbetrokkenen. 
In de top van de zorg is echt niet doorgedrongen dat het uiteindelijk om de zorgvrager draait. Elke leerling, cliënt, verpleegkundige, ouder en leraar snapt dit. En daarom denk ik: DOEN!

Zo maar een paar uitkomsten van wat onderzoek op het gebied van onderwijs:
- Werkdruk wordt als te hoog ervaren.
- Meer burnout-klachten dan elders.
- Grotere klassen dan meeste andere Europese landen.
- Leerkrachten geven meer uur les dan in veel omringende landen.
- Met geld is niet alles op te lossen.
- Cultuur van 'alles meten' geeft geen verbetering.
- Na de invoering van passend onderwijs zijn we hier op gaan bezuinigen.

En dan de zorg:
Tja, waar zal ik beginnen? Met verontwaardiging las ik vanmorgen wat over de 'graaicultuur'. Nee, niet zo'n mooi woord. Maar we hebben met ons allen afgesproken dat bestuurders in de (semi)publieke sector niet meer mogen verdienen dan een ministerssalaris van een kleine € 200.000,- 
En vanaf volgend jaar wordt daar ook op gecontroleerd en eventueel gesanctioneerd. Wat blijkt er nu?
Het gros van de bestuurders gaat nog even maximaal cashen voordat de regel helemaal niet meer overtreden kan worden.
Ik zie het al voor me: We hebben jaren gewacht op een nieuw verkeerslicht. Gewoon om de buurt veiliger te maken. Verkeerslicht arriveert. Alles doet het. Voelt een stuk beter. Dan komt er bericht dat er met ingang van volgend jaar een camera bij komt hangen. En gaan wij nu het resterende half jaar als een stel malloten door rood rijden? Zo van 'het kan nog'? Dacht het niet.
Ondertussen zie ik om mij heen hardwerkende verpleegkundigen die uren in moeten leveren, vakantiedagen zelfs. Ik snap het gewoon niet.

Dan de zorgverzekeringen (het verhaal van de € 3,95):
Sta ik net bij de apotheek. In het ziekenhuis. Het recept is door de afdeling chirurgie afgegeven. Een aardige dame laat me de middelen zien en geeft wat uitleg.
Aan het eind zegt ze: 'De maagbeschermers, die u nodig heeft bij het gebruik van de pijnmedicatie, moet u zelf betalen. Deze worden niet vergoed.'
Terwijl ik € 3,95 afreken, vraag ik waarom ze eigenlijk niet vergoed worden. Ze lacht wat schaapachtig en zegt: 'Tja, dat vinden wij ook heel raar maar de verzekering wil dit alleen vergoeden als je ze minimaal zes maanden achtereen aantoonbaar gebruikt.'
Deze keer was de medicatie niet voor mijzelf. Maar mijn ervaring met dit soort middelen is dat het niet echt handig is om deze zes maanden te slikken.  De apotheker deelt deze mening maar geeft aan zelf machteloos te staan tegen dit soort regelingen van verzekeringsmaatschappijen.

En nee, het lukt niet om gelijk met alle oplossingen te komen. Die zijn ook niet allemaal kant en klaar voor handen.  Maar er zijn al best heel veel zaken die met gezond en nuchter verstand op te lossen zijn. Daarover in een volgend blog meer. 
Voor nu de focus op doen. Echt doen. Begrijp me goed: Ik ben niet tegen denken.  Menigeen die eerst deed, voordat hij dacht, kreeg daar spijt van.
Toch denk ik dat we teveel denken. Laat de uitvoering vooral aan de doeners over. En denk daar niet teveel over. Daarom een nieuwe politiek partij. Die zich sterk maakt voor de doeners. Ik zeg: DOEN!