Voor mij is Nieuwehaven de plek waar een goede vriend een mooie woning boven een coffeeshop had. De plek waar ik jaarlijks door heen kom hollen met de Goudse Singelloop. En daar vervolgens aangemoedigd worden door bekenden en onbekenden.
Het is de straat waar de brandweer niet meer zit, maar nog wel een mooi monument staat. Het is ook de plek waar mijn vroegere kapper zit, met zijn verhalen over grote en gedateerde Peugeots, die volgeladen met autobanden richting Marokko gingen in de zomer.
En op de plek naast de kapper resideerden ooit dames van niet al te zware zeden. Jaren nadat de dames vertrokken waren, brandde het buitenlampje nog steeds.
En op de plek naast de kapper resideerden ooit dames van niet al te zware zeden. Jaren nadat de dames vertrokken waren, brandde het buitenlampje nog steeds.
Iets verderop en er tegenover vind je de shop met bits en bytes, maar wel groen. En een fantastisch Indonesisch restaurant waar ze een soort van boos worden wanneer je restjes niet meeneemt. Mooie herinneringen.
Daarnaast de scouts met hun kwartier. En tussen de Nieuwehaven en het Regentesseplansoen het galgenveld. Volgens de overlevering een veldje waar mensen aan de schandpaal stonden, gegeseld werden of hun lijken te kijk gehangen nadat ze op de markt opgehangen waren. De laatste in 1860; een boerenknecht uit Reeuwijk die vanwege diefstal en moord bij het stadhuis op het schavot opgehangen werd. En vervolgens tentoongesteld op het galgenveld. En natuurlijk zijn er de verhalen dat dit galgenveld eigenlijk een galenveld was, wat iets te maken heeft met toenmalige bierbrouwerijen. En niets met galgen. Toch klinkt het verhaal over galgen leuker. Ondanks de gruwel en het bizarre heeft het ook wel iets moois. Iets opgeruimds. We pakken je op wat slechts. Veroordelen je niet alleen, maar voeren het ook uit. En of dat niet genoeg is, laten we je ook nog een paar dagen te kijk hangen. Ter lering en vermaak. Soort Netflix anno toen.