Stil begraven

Winterstorm rondom het nu nog lege graf.

De natte hemel loeit en stormt en barst.

Alles dat bewegen kan dat schuurt of knarst.

Laatste blaadje rukt van 't boompje af.

In de hal ontmoet ik nog wat jaargenoten

We fluist’ren samen, maken nog wat zinnen

Schuifelen dan de doodgestilde aula binnen

Een mist van rouw door traan omsloten

Dan komt de zwartgelakte kist naar voren

Omringd door die haar toebehoorden.

Kaarsen, foto’s, films, muziek en woorden

Haar twintig jaren zijn te horen.

Dan klinkt het door de wind verwaaide lied

Naast open graf in koude grond.

Stapel rouwomrande rozen in zijn mond.

Ballon omhoog, kist omlaag, hier blijft verdriet.