Wie ooit in avond zoekt de rand van bos
ziet met een vast hoofd en ziele los:
De zon gaat onder, verdwijnt niet echt,
met duister komt niet altijd 't slecht.
Het stil geheim ligt in het maanloos donker
bij 't ontbreken van het lichtst geflonker.
Daar ontmoet ik in rust mijn eigen hart
ervaar het eind als nieuwe start.
poeziëweek 5/7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten