maandag 22 juli 2019

Lerarengebed

Lerarengebed


De eerste vakantiedag heb ik als docent altijd als lastig ervaren. Natuurlijk is het heerlijk om even niet te leven met een bel. Geen agenda, roosterwijzigingen, nakijkwerk en voorbereiding. Geen lauwe koffie in een kartonnen bekertje en gedrang in het trappenhuis. 
De keerzijde is dat je klaar bent met meer dan honderdenvijftig leerlingen per dag. Uit- of afgezwaaid. De magie van de verwondering is gestopt. Waarin ik hen voor mag gaan als gids. Om onontdekte holle wegen in te slaan.  Hun verhalen, drukte, vrolijkheid en soms ook hun verdriet. Het geheim van lokalen die in levenslust ademen is even verworden tot een ruimte met lege stoeltjes. Na een laatste week van vergaderen, waarin het soms lijkt alsof een bruisende en puberende aanstormende generatie verworden is tot reeksen van cijfertjes, nu ook de lerarenkamer leeg.
Het kostte mij altijd een paar dagen om dit helemaal los te laten. Nee, geen nare dagen, het is goed en fijn om terug te kijken en los te laten.
Al was het geen echt schooljaar wat achterligt, ik heb besloten om dit de komende dagen te doen. Terugkijken en los laten.  
Om vervolgens een paar weken van rust en ontspanning tegemoet te gaan. Bij terugkomst me voor te bereiden op een nieuw schooljaar. Ik ga namelijk opnieuw voor de klas staan. Onlangs ben ik benoemd op een vmbo-school hier bijna naast de deur. Ik ben blij dat ik weer een aantal dagen per week met leerlingen aan de slag kan. Als er één ding wel duidelijk geworden is de afgelopen tijd, is dat hier mijn passie ligt. Niet alleen om hen te leren, maar misschien nog wel veel meer om van hen te leren. Waar speelsheid en verwondering ingeruild wordt voor lijdelijkheid en starheid wil ik helemaal niet zijn. Waar de onderzoeksdrift van de jeugd plaats moet maken voor systeemdwang is angst de uitkomst. Worden als een kind. Misschien ligt daar wel de ultieme vrijheid.
Het maakt me dankbaar dat ik over zes weken weer mijn 'Teacher's prayer' naast mijn bureau kan hangen.
Daarnaast ben ik blij dat ik een paar dagen per week overhoud voor theater, schrijven, en wat andere plannen en bezigheden die de afgelopen tijd op mijn weg zijn gekomen. 
En weer is gebleken:


Die wolken, lucht en winden 
wijst spoor en loop en baan,
zal ook wel wegen vinden,
waarlangs mijn voet kan gaan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten