Hij is terug. Vorige week was hij ineens meegenomen, door een buurtbewoner denk ik. Al kon hij niet ver zijn, hij was wel onbereikbaar. Gek genoeg miste ik hem. Vooral het moment dat hij zijn klep dichtdeed nadat ik hem mijn diepste geheimen had toevertrouwd. Maar er was een dag dat ik hem kon zien. Gistermorgen ben ik in alle vroegte opgestaan en achter mijn heg gaan liggen. Er kwam van alles langs maar hij niet. Tot ik even over de hek keek en hem zag staan. Gewoon op de hoek van de straat. Bij zijn soortgenoten. Ik kon er nog niets mee; hij zat te vol van een ander. Gelukkig kwam de vuiniswagen op dat moment de straat in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten