Tante

 'Dan mo'j effen stomen met een teiltien mit kamille.'

Elke winter sprak ze die zin wel een keer uit tegen één van ons. Sommige winters, als de keel- en neusverkoudheid hard toesloeg, luisterden we naar haar. Boven het aanrecht, hangend boven een teiltje heet water en handvol gedroogde kamilleknoppen. Soms een scheut pepermuntolie erbij. Die laatste maakte het zo scherp dat ik de theedoek, die over mijn hoofd hing, even aan een punt oplichtte om wat verse lucht te krijgen. Als er niemand in de buurt was, hield ik die punt wat langer omhoog.

Meestal, als er iemand aankwam en ik die punt snel losliet, viel die in het water en was mijn ontsnappingspoging zichtbaar voor wie na mij kwam.

Het advies kwam van Tante. Zo noemden we haar. Gewoon Tante; haar naam noemden we zelden. Ze woonde in de oude boerderij waar mijn vader geboren en opgegroeid was. Wij woonden ernaast in het huis dat mijn ouders bouwden toen mijn vader de boerderij overnam.  
Tante mocht haar hele leven er blijven wonen. Eerst met haar ouders, mijn grootouders, en nog een broer van haar. Later toen die allemaal overleden waren, bleef zij alleen in het grote huis.
Niet echt alleen omdat wij ernaast woonden en elke dag wel bij haar over de vloer kwamen. Het was altijd leuk bij haar. Ze verwarmde het huis met petroleumkachels en droogde daar appeltjes boven.

Zover ik me kan heugen, schilde zij iedere dag de aardappelen voor ons gezin. Elke middag stonden die in een pan met water bij onze achterdeur.
Haar naam viel nog wel eens bij ons aan tafel als de aardappels te dun geschild, te groot gebleven of te weinig uitgestoken waren. Toch veranderde er niets. Zij bleef aardappelen schillen en wij aten ze op.

Na het onweer wilde altijd snel het bos in. 'Noe moj de lucht opsnuuv'n, da's goed voor de luchtweg'n.'
Ze plukte weegbree en brandnetels en maakte er thee van. De dokter heb ik er nooit gezien.

Tante, ze leeft al bijna twintig jaar niet meer. Gisteren zou ze honderd en vijf jaar zijn geworden. Toen ik deze week kamille haalde voor mijn dochter die haar naam draagt, kwam Tante weer helemaal tot leven. Rust zacht Tante.