Wie zorgt, doet

Een dochter liep met haar vader  door de natuur te struinen. Ze waren al een tijdje van het recht pad geweken. Allebei. Beiden genoten van elkaar en van al het moois om hen heen. Soms liepen ze een stukje uit elkaar. Dat was niet erg, omdat ze elkaar altijd konden zien. 
Totdat de dochter niet verder kon. Ze stond voor een veld met distels en doornen die wel tot haar kin kwamen. 
Er kwam een lange man aangelopen, die overzag het veld en keek naar het meisje. Hij sprak: 'Ik ga hier wel door kunnen maar ik maak me zorgen om jou. Blijf maar hier of ga terug. Die doorns en distels kunnen gemeen zeer doen. Vervolgens liep hij het veld in en stak over. Door zijn lengte kwamen de stekelige struiken niet verder dan zijn knieën.  

De vader kwam er aan, hij overzag het veld en sprak niet. Hij tilde zijn dochter op en droeg haar over het veld. Zij zat zo hoog dat ze vrij bleef van alle prikkels en zelfs niet eens kon zien of vader zich wel of niet bezeerde

Zorgen
Je doet het
of je maakt ze.
In het eerste geval
gericht op de ander, 
in het laatste op jezelf.

Je zorgt voor jezelf
leeft met vrede,
blijft vloeibaar
in je hart.

Je zorgt voor de ander,
brengt aandacht,
aanwezigheid
hebt lief.
Alleen 
maar
zijn.

Je zorgt voor de planeet

werpt een blokadde op
leeft en eet bewust.
Je doet en bent
het verschil.
Je keuzes
maken
het