Mooi gemis

Ik ben een bosmens. Ooit ontgonnen mijn voorouders de Veluwse oergronden. Er verschenen weilanden en akkers, door bomen omringd. Dat soort erfelijk materiaal verdwijnt niet uit je genen. Nu wij ons wijnboerderijtje op een groene berghelling verruild hebben voor een plek aan zee, is het even wennen. Het ligt niet aan ons huis, dat heeft alles wat we nodig hebben, meer dan dat zelfs. Grote glazen schuifpuien geven toegang tot een mooi balkon, voorzien van hangmat en zithoek. Vanachter mijn schrijftafel heb ik direct uitzicht over de oceaan op nog geen honderd meter afstand. Ik voel me gelukkig, blij en dankbaar. En elke keer als ik mijn bosrand mis, dan teken ik haar in ’t zand. Na iedere vloed opnieuw.