Zij belde mij en zei: 'Ik mis je'. Deze drie woorden voelde ik als eerste in mijn buik. Als een heerlijk bad waarin je onder een dikke laag schuim de hitte welkom heet nadat je uren nat en koud hebt rondgezworven.
De woorden kwamen langs mijn hart voordat ze hoofd en hersens bereikten. Op het moment dat ik besefte dat ik pas een kwartier geleden was vertrokken, had de warmte zich al door heel mijn lichaam verspreid.
'Ik mis je'; een simpele zin die mooi en krachtig is in zijn eenvoud.
Je kunt ze uitspreken zonder dat daar een bepaalde houding van de ander voor nodig is. Natuurlijk voelt het goed als je iets soortgelijks terugkrijgt. Of weet dat een bepaald gevoel wederzijds is. Het is niet echt bevorderlijk voor je relatie als een 'ik mis je', beantwoord wordt met een 'oh wat balen voor je, maar wees gerust; ik heb nog geen moment aan je gedacht'.
Net zoals:' Ik hou van jou'. Magische woorden die aan betekenis winnen door ze uit te spreken en van een adres te voorzien.
Aan de andere kant; soms is het fijn als een 'ik hou van jou' ontvangen wordt zonder dat er gelijk een bijna automatisch 'ik ook van jou' op volgt. Even een stilte of een andere uiting waaruit blijkt dat je de woorden van de ander ontvangt, is misschien wel net zo waardevol.
Vanmorgen viel me op dat 'ik mis je'en 'ik hou van jou' zinnen zijn die regelmatig langskomen. Wat als we daar 'ik vergeef je' aan toevoegen? Waarom zeggen we dat niet vaker tegen elkaar? Breiden we daar de liefde niet een beetje mee uit? Ja, hij is moeilijker dan die andere twee. Iemand missen en van iemand houden veronderstelt al heel wat liefde. Om deze uit te spreken, vergt minder van ons dan iemand vergeven.
De wereld is soms een koude plek en af en toe helemaal niet lief. Als alles mislukt kun je altijd nog vergeven, is een mooie uitspraak.
Het mooie, van bovengenoemde zinnen, is dat je ze net zo vaak uit kunt spreken als dat je wilt. Aan de persoon die het betreft, en als dat niet lukt aan de lucht, een boom of een grafsteen.
En als dat te lastig is? Zeg ze dan heel zachtjes hardop in je hoofd. Misschien landen ze ooit via je hart, zachtjes in je buik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten