Ziekenhuiswensen

Het afgelopen jaar ben ik veel jullie gast geweest. Als bezoeker en direct  betrokkene van een patiënt van jullie. Er waren weken dat ik er dagelijks was. Niet alleen op de rand van het bed maar ook in de familiekamer, de kantine en de meeste andere ruimtes.

Een keer of acht reed ik achter een ambulance aan en bracht een halve nacht of middag door op de spoedeisende hulp. Ik durf me een ervaringsdeskundige te noemen.

De directe professionele aandacht van zowel de ambulancebroeder als de chauffeur, met gevoel voor de menselijke maat, was fijn om te ervaren. Op mijn vraag om de toeters en bellen pas buiten de straat aan te zetten, reageerden jullie stuk voor stuk altijd begripvol. Jullie doen het echt goed!

De vrijwilliger die de afdelingen door gaat om handen te masseren. Ze doet dit één dag in de week hoor ik. Met aandacht en liefde zie ik haar aan het bed zitten. Een kwartiertje doet ze ziekte en vragen naar de achtergrond verdwijnen. Je doet het mooi!

De leerling-verpleegkundige die langs komt op de dag dat er veel artsen en verplegers aan het bed geweest zijn. Deze mensen waren druk met het invoeren van gegevens en lezen van verslagen.

Onze leerling-verpleegkundige begreep er niets van. Ze pakte een stoel, schoof die bij het bed en zei: 'Ik kom er gewoon even bijzitten.' Twintig minuten zat ze aan het voeteneind. Haar zwijgende aanwezigheid was het mooiste medicijn van die dag. Blijf dit alsjeblieft doen. Laat je niet van de wijs brengen door alle rijdende digitale apparaten die gevoed willen worden met data die we daarna niet meer kunnen vinden.

Nu ik het daarover heb: zo fijn als een verpleger even opkijkt van het scherm en de patiënt aankijkt. De meesten doen dit op een persoonlijke manier. Mooi om te merken dat intieme vragen, over frequentie en samenstelling van ontlasting, met een gedempte stem gesteld worden.

De dokters deden het afgelopen jaar erg goed. Er waren er af en toe zelfs bij die een krukje pakten en even bij hun patiënt gingen zitten. Om niet alleen hun eigen diagnose te stellen, die per dokter nog wel eens wat verschilde, maar die ook even luisterden. Ik wens jullie heel veel

luistertijd toe.

De koffiedame en de schoonmaker, de meneer die de taak heeft om patiënten van afdeling naarscan- en andere apparaten te vervoeren. Jullie zijn goud waard. Zonder veel woorden laten jullie zien dat je bezig bent met mensen. Prachtig.

Uit de grond van mijn hart denk ik dat genezing bevorderd kan worden door de menselijke maat. En als genezing niet mogelijk is, kan er toch heling zijn door iemand als mens te blijven zien.

Iedereen die in een ziekenhuis werkt, zou als onderdeel van de opleiding, eens een dag of drie als patiënt in een bed moeten liggen.

Elke patiënt ervaart verlies van regie. Sowieso door het ziek zijn zelf als door het over moeten geven aan behandelingen. Dit regieverlies heeft iets van lijden in zich. Elk mens in een ziekenhuis kan dit lijden verzachten of versterken. 

Ik wens iedereen een verzachtend jaar toe.