Stille zaterdag
Waar jij jouw duizend doden sterft,
bij al wat gaat of ging, jou achterlaat.
Vandaag is ieder doodstil uitgepraat.
Verstomde stilte luidt veelzeggend,
oorverdovend, het zachte zwijgen in.
Traan verdonkert nieuw begin.
Sterven is nooit doodgewoon,
hooguit wachten op de nieuwe morgen.
Daar weet ik mij vandaag geborgen.
Geen rouwkleed, vlag ook niet halfstok.
Alleen mijn eigen luiken doe ik dicht;
in binnenste stilte vind ik licht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten