In een ver verleden moest er 's nachts opgebleven worden omdat je een verkiezingsuitslag aan de andere kant van de wereld wilde volgen. Ik heb er wel eens de wekker voor gezet om je te ondersteunen. Het voelde raar om op bed te blijven liggen terwijl jij vaderziel alleen voor het scherm zat. Niets was minder waar; jij redde je prima.
En dat doe je nog. In het jaar dat een virus de kop opstak en bijna alles verlamde, werd je gevraagd om voor een politieke partij een gedeelte van hun social media te verzorgen. Blijkbaar deed je dat zo goed dat je nu op de kandidatenlijst voor de verkiezing van de leden van de Tweede Kamer staat.
Harm, ik ben ongelooflijk trots op je. Net goed en en wel twintig en je doet het. Als ik de afgelopen tijd links of rechts hier iets over vertelde kreeg ik steevast de vraag wat ik er nu echt van vond. Of ik jouw partij niet wat 'te' vond.
Dat is wat mij betreft het enige dat telt.
Welke ouder zou niet trots zijn op een kind dat zijn of haar eigen weg probeert te vinden en vol goede moed ergens voor gaat? Waarom zou je hetzelfde moeten denken als je ouders?
Zolang jij zelfstandig denkt en eventueel tegen de mainstream in vasthoudt aan je idealen blijf ik misschien van mening verschillen maar ben en blijf ik bovenal een vader die supertrots is op zijn zoon. Volgende week stem ik op jou!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten