Bij het sluiten van de eerste dichtendag
heb ik snel wat woorden ingetikt.
Geen rijm die alsnog vermag
door tijd die ingedikt.
Nu voelt mijn gedicht
als het kussen van de bruid,
wetende dat ik mijn hielen licht
voordat de bruidegom de avond sluit.
Dus voordat de klok zo twaalf slaat
nog snel online al is t niet af
toch iets op mijn tijdlijn staat
misschien wat koren tussen t kaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten