In ons huis
geen televisie,
zelfs geen
zwart-wit.
De
radio bestond niet echt,
wat uit ’t
Gooiland kwam was slecht.
Alleen 'omdat
de Russen komen',
hebben we zo’n
duivels apparaat genomen.
Verstopt op ’t
stilste plekje,
waar snoer tekort en batterijen leeg.
Toch was Mies
de rinkelende aanwezige
in het
servies wat ooit mijn moeder won.
Met het
verst gezette beste bakkie koffie.
Echte bonen, omdat het kon.
Douwe
Egberts zorgvuldig afgestreken.
Zwarte grammen Buisman,
met het
onvergetelijk en gouden lepeltje,
exact omschreven
richting Bouwman.
Het
meeste van hierboven
is gegaan gelijk nu Mies.
Wat rest,
is
ons servies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten