Nog een keer stoppen

Aan t eind van een paar heftige weekjes kom ik er achter dat ik het fout doe. Er gebeurt veel, soms met een intesiteit die mezelf verrast. Het voelt ook alsof het bordje wat te vol ligt. Tot nu toe probeer ik alles voor te blijven. En dat mislukt. Ik neem een besluit om het anders te doen. Niet meer op de loop voor wat achter ligt. Nee we draaien de rollen om. 
Ik ga jagen op datgene wat voor ligt. Dat past mij beter. Mijn Veluwse voorgeslacht had wel iets met jagen.
Als boerenzoon al jong geleerd, dat recht ploegen alleen lukt, als je niet achterom kijkt. Stuur vast houden, niet te strak, je ogen op een punt op de horizon. En gaan. 

Vooruitblikken en er wat moois van maken.  Tegelijk heb ik besloten om te stoppen met denken. Ga alleen nog maar doen. 
Dat betekent een enorme ruimte in mijn agenda. Geen visie-bijeenkomsten meer. Elke vergadering, waar het woord missie (altijd al een beetje verdacht) in voorkomt, mijd ik. Geen brainstorm over formatjes die uitgerold moeten worden. Geen denkkaders waar binnen ik me kan bewegen. 
Gewoon doen.  Alleen maar doen. Zelfs als doen betekent het ontbreken van iets zinnigs. Dan nog ben ik gewoon aan het doen. Heerlijk. 
Als ik boos ben op iets of iemand, dan stap ik daar op af en zeg 'Ik ben boos'. En leg vervolgens uit waarom. Niets van een stappenplan bedenken om draagvlak te creëren, zodat de ander mee kan bewegen. Niets daarvan. Gewoon boos doen. Als ik liefheb dan heb ik lief. Ben ik verdrietig, dan huil ik. Blij, dan lach ik. Doen, alleen maar doen.  
Dat geldt ook voor wat er op mijn pad komt. Veel meer Jezus na doen. Ben ik op een feest, dan helpen als de wijn op is. Niets geen stuurgroep, die gaat kijken hoe dit probleem aangevlogen moet worden. Of een evaluatie hoe dit anders gekund had. Of beleid te ontwikkelen hoe dit de volgende keer te voorkomen.
Gewoon helpen. Doen. Er zijn al zoveel denkers. Problemen worden veelal aangepakt door denkers. En helpt het?
Denk van niet. Waarom staat er op die armbandjes 'What would Jesus do?' en niet 'What would Jesus think'.  Hij dacht denk ik van alles. Maar zei daar niet zoveel over. Hij zag, vroeg en deed. Dat ga ik proberen na te doen.  Beetje kijken, zien en wat vragen. En doen. Niet denken. Geen denken aan.

Realistisch? Misschien niet, maar waar het ingewikkeld wordt, kan ik juist het nu wat meer betekenis geven. Als ik daar bedreven genoeg in word, dan kan ik zelfs de hemel een stukje naar beneden halen. Want het wordt niet beter, dat is het al. Onlangs liep ik een rondje langs het water. Keek ik rechts, dan zag ik rollende golven. Opkomend tij. Keek ik naar links; daar ging af en toe de hemel open en brak de zon door. Misschien is het allemaal wel een kwestie van de juiste kant op kijken.
En soms zal ik zwijgen. Dan denk ik niets, dan doe ik niets. Dan droom ik.

(bewerking van een blog van drie jaar geleden, opeens weer een beetje actueel)