Doodgewoon

Hoe meer ik denk en dicht met alledaagse dingen,
door het gebruik van hele doodgewone woorden.
Vroeger als simpel aan mijn vocabulaire toebehoorden,
zij nu hun éénduidigheid ontspringen.

Neem doodgewoon als woord.
Horende zien van laatste hort en stoot en zucht,
adem, geest en leven niet meer vecht maar vlucht;
Ik ontdek dat gewoon en dood niet samen hoort.

Afleggen, gevolgd door kisten?
Ooit iets met afstand en vooral niet laten doen.
Nu het besef dat zij hun echte inhoud misten.

Dan de vraag over rauw verdriet.
"Neem de tijd’ als welgemeend advies;
mijn gevoel is moe en leeg en anders niet.