Parreplu

Vandaag zou Parre gepresenteerd worden aan het grote publiek. Ruim een week ligt mijn debuutroman in de boekhandel op de planken. 
Nu de heuse presentatie met een burgemeester die het eerste exemplaar in ontvangst neemt, een directeur van kliniek waar ik ooit in behandeling was, een voorzitter van een overheidsorganisatie die kansspelen monitort. 
Nog veel meer met vrienden om me heen die het hele proces gevolgd hebben en van een ongelooflijke grote betekenis zijn geweest bij de verwezenlijking van dit boek.
Met mijn gezin vlak bij me; zij waren het die me hier brachten. Die droegen door lief en door leed. Gezinsleden, sommige al heel lang, andere op een bepaalde manier nieuw, maar allen droegen bij. 
Natuurlijk snap ik dat dit niet door kan gaan. Er zijn in deze tijd mensen die veel grotere verliezen lijden. 
Toch ben ik er een beetje verdrietig van. Graag had ik, met al deze mooie mensen om me heen, er een feest van gemaakt. Mijn uitgever bedankt die me ongelooflijk heeft gesteund. In mij geloofde, ook op momenten dat het ingewikkeld werd.  
Mijn Beppie(sorry, maar ik moet je echt even zo noemen) onder bloemen willen bedelven. Vanzelfsprekend zoudne dat vlinderbloemen zijn geweest. Voor haar die als geen ander zag en begreep.
Daarnaast een boek willen geven aan degene die, gelijk met Parre, een soort van ontstond het afgelopen jaar. Niet in de drukte of op het podium, maar gewoon even in de luwte. Bij de kapstokken ofzo.  
Willen genieten van iemand die met een Parreplu rond zou dartelen. Zij had de letters al uitgezocht en het script al geschreven. Zoals altijd.
Mij over willen geven aan een bekwame presentatrice die er nooit klaar voor is maar het altijd goed doet. 
Samen met Smit, Verkaaik en Samma; de drie Goudse boekhandels die mee zouden werken aan deze presenatie.
Ik mis het om samen met iedereen en alles wat me lief is, te genieten en te feesten onder Vromans dak. Een dak dat ook het afgelopen jaar zo vaak als plu voor Parre dienst deed.

En ik ben ook blij. Blij omdat al die mensen die hierboven genoemd staan, wegen hebben gevonden om dit alles al waar te maken de afgelopen weken. Jullie allen vonden wegen om de laatste anderhalve meter te overbruggen. Dit maakt me naast een beetje verdrietig ook een beetje blij. Meer dan een beetje eigenlijk. Dank jullie wel.