zaterdag 13 mei 2017

Spruitjeslucht in duinlandschap

Wat is dat toch met ons als christenen? Hoe komt het dat we er op één of andere manier telkens in slagen om onszelf in de voet te schieten? Ik kan geen andere groep mensen bedenken, die zo goed is staat is zichzelf in een kwaad daglicht te stellen.
Zijn we zover dat we, de verzuiling voorbij, een paar prachtige maatschappelijke verantwoorde organisaties hebben, gaan we ze langs ons eigen meetlatje leggen. 
We hebben een organisatie: 'Tot Heil des Volks'. Deze doet al meer dan 150 jaar prachtig werk. Grotendeels in Amsterdam. Met de bedoeling om het leven van mensen te verbeteren. Lichamelijk en geestelijk. Verslaafden, prostituees en andere mensen aan de rand van de samenleving worden geholpen.
In de loop van de anderhalve eeuw hebben ze hun beleid wel eens aangepast. Zo zijn ze overgestapt van scholing voor kinderen en vrouwen naar hulp aan werklozen. Daarna de drugsverslaafden en de prostituees. 
Zo'n beetje de meest praktische invulling van onze diaconale opdracht: Helpen daar, waar geen helper is. 
Natuurlijk is hun manier van werken ook wel wat aangepast. Eerst relatie en verbinding, daarna proberen mensen te laten zien dat een leven met Jezus een rijk leven is.  Lijkt me niet zo'n probleem toch?
Uiteindelijk vertrekken er toch ook geen schepen van de VOC meer met specerijen-handelaren op het achterdek en missionarissen in het vooronder?  
Maar wat schetst mijn verbazing de afgelopen week? Blijkbaar voldoet "Tot Heils des Volks' niet helemaal aan de strenge eisen die we elkaar in refo-land zo graag opleggen. 
En natuurlijk zal er best iets zijn. Iets met rook en vuur en zo. Maar moet dat op deze manier? Niet alleen elkaar in de haren vliegen in krant voor eigen parochie. Maar via de social-media de hele wereld over. 

Wat dan? Bij (vermeend) onrecht zwijgen? Nee, dat niet. Er is denk ik al veel te veel en veel te lang over van alles en nog wat gezwegen. Zeker in ons eigen zuiltje.

Maar bij een flagrante schending van de eerbaarheid van zowel de genoemde Stichting als hun huidige directie, verwacht ik toch minimaal een paar zaken die alle onrust en opschudding waard zijn.
Wanneer dit niet het geval is, mogen, wat mij betreft, titels boven ingezonden stukken, die suggereren dat het heil er vandoor is, achterwege blijven. Zolang 'Tot Heil des Volks' niet collaboreert met het kwaad, in welke vorm of gedaante dan ook hebben ze mijn steun.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten