Paaswake

Een moeder met gebroken heup en pols

Een Zoon met doorboorde handen en voeten.

Een mens met een nagel.

Holst van de nacht,

verbazen over dichtkunst,

van iemand die me dierbaar werd.

En ik struikel over haar

Goede Vrijdag gedicht.

Taalkundig zo mooi,

gevoelsmatig zo goed.

Maar nu na Pasen,

zover van Pasen verwijderd.

Zittend in het ziekenhuis,

aan ‘t bed van die mij baarde.

Wakend over degene, die

ooit over mij waakte.

Het althans probeerde.

Haar falen toen,

geen excuus

voor mijn falen nu.

Waardigheid, 

al lang verdwenen.

Nu rest haar pijn,

haar angst

en haar verwarring.

Degeneratie. 

Doorboorde mijn nagel

Zijn voet?

Dan Zijn mond niet

dicht bij mijn oor.

geen wonder

dat ik Zijn stem niet hoor.