woensdag 26 april 2017

Wapperende lakens

Gisteren besloot het ziekenhuis het NR-beleid in werking te stellen. Niet reanimeren. Moeder is oud en dement. Ze heeft een gebroken heup en pols. Zwak hart. En een beginnende longontsteking. Toen ik gisteren, naast haar bed gezeten, het besluit aan de rest van de familie digitaal meedeelde, noemde ik het een waslijst. En heb ik gehuild. Niet omdat ze gaat. Zeer binnenkort waarschijnlijk. Van mij mag ze gaan. Maar, ik ben van de woorden: waslijst werd waslijn. Al snel het beeld van betere tijden. Pinksterbloemen, gras en lakens. Wapperend in de wind. Ik huilde, hopend op groene, grazige weiden.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten