Volksverlakkerij

Volksverlakkerij

Het meest werd ik getroffen door de uitspraak van een vooraanstaand politicus die gisteren stelde dat er snel weer eens gepraat moest worden.
Hij had het over de partijen die de huidige regering vormen. Of niet vormen eigenlijk. Toen de verslaggever hem vroeg hoe snel dat moest, antwoordde de beste man: 'Nou ik vind dat ze volgende week toch wel bij elkaar aan tafel moeten zitten'. 

Laat ik nou denken dat ze in Den Haag altijd praten, dat dit de hoeksteen van onze democratie is; met elkaar praten. Maar blijkbaar is dat niet zo. Blijkbaar kloppen de beelden die ik zie als ik een keer per ongeluk een debat voorbij zie komen. Ik dacht dat het altijd voor de bühne was. Dat met de rug naar een spreker toe gaan zitten. Of druk op je mobieltje terwijl iemand een toespraak houdt. 

Ergens vond ik het altijd een beetje zi
elig voor de ambtenaar die desbetreffende stukken had voorbereid en eventueel zelfs de speech had geschreven. Om dan vanachter zijn bureau de eigen woorden terug te horen in de belangrijkste kamer van het land. Een kamer waar de meeste mensen die we er voor betalen om er te zitten, gewoon wegblijven. 
Een kamer waar het volk niet meer vertegenwoordigd wordt maar ieder zijn eigen haan koning laat kraaien. Waar mensen elkaar onbeschoft in de rede vallen, niet eens meer luisteren naar elkaar en heel duidelijk op de man in plaats van op de bal spelen. 

Waar perceptie van wie je bent, belangrijker is dan waar je voor staat. Waar inhoud al heel lang geofferd is aan imago.
Maar goed daar zit je dan op afstand te kijken hoe jouw bijdrage ontvangen wordt. Wat er mee gedaan wordt. Nou ik zal het je zeggen. Niets. Steeds meer wordt duidelijk dat iedereen vooral bezig is met haar of zijn eigen agenda. 
In een huis waar ruim twintig zetels gewoon genegeerd worden als het op formeren aankomt. Twee grote wettig gekozen partijen doelbewust uitsluiten, voedt de onvrede. Ook al deel je niet hun idealen, negeren heeft nog nooit gewerkt in politiek opzicht.
Een kamer die wetten doorgejast om een pandemie te bestrijden en vervolgens doodleuk, tijdens de door hun genoemde grootste crisis aller tijden, maanden met vakantie gaat, moet niet gek op kijken dat respect afkalft en gezag inboet.

Een regering, demissionair of niet, die geen kans ziet om binnen een paar maanden ons land een beetje ordelijk te besturen, neemt zichzelf niet serieus.
Een overheid die roept dat we toch wel in een heel gaaf land leven, die heeft blijkbaar geen enkel benul wat er binnenskamers leeft.
Ik wil niet flauw doen maar hoe denkt u dat dit voelt voor de Afghanen die het niet gered hebben, voor de toeslagenslachtoffers die nog niet bijgekomen zijn. De Groningers die elke beving voelen. Een jaar achter ons met heel veel functies elders. 
Wat denkt u hoe gaaf het is voor een klein theatergezelschap dat moest opdoeken, het café dat moest sluiten, en de kerkmens die thuis moest blijven. De mensen die oprecht van mening zijn dat ze zich niet willen laten vaccineren. Niet omdat ze een virus ontkennen maar omdat ze het echt een slecht idee vinden.
Ja ons land is een gaaf land, we hebben het echt niet zo slecht, maar doe eens waar u voor gekozen bent. Vertegenwoordig ons.