Kriebel

' Puur toeval' kopt een landelijk krant een dag nadat een hevige valwind Leersum teisterde. Verderop in het artikel wordt uitgelegd wat een valwind is en waarin het verschilt van een windhoos.

Als ik die kop lees denk ik: Ja en?

Waarom is het belangrijk dat we gelijk te horen krijgen dat het toeval is? Maakt het voor die mevrouw aan de rand van het dorp uit nu haar auto platgedrukt onder een omgevallen beuk muurvast op de oprit staat?

Zou het de twee hardlopers die ternauwernood aan een vallende tak ontsnapten echt uitmaken dat het toeval is?

Is er een kans dat ze anders zouden denken dat het bewust gebeurde? Dat er opzet in het spel zat? 

Eén of ander mysterie van de natuur? Of een menselijke fout? Had er geen code knalrood afgegeven moeten worden? Niet alleen een waarschuwing maar ook een verplichting om met een valhelm op onder de keukentafel te gaan zitten tot er een signaal zou komen dat alles veilig is?

Hebben we geen kernteam nodig die van tijd tot tijd samenkomt en ons bewaart voor dit soort natuurrampen? En als dat niet mogelijk is, dan in ieder geval ons handvatten geeft hoe we er mee om moeten gaan?

Maakt de kop 'puur toeval' niet dat we nog angstiger gaan worden? Wat een ander vandaag toevallig overkomt kan mij morgen gebeuren.

Kom nou niet aan met het verhaal dat wij christenen het allemaal anders zien. Ook ik herinner me Zondag tien van de Heidelberger (een leerboek van de kerk uit de zestiende eeuw). Niet alleen de vraag wat wij 'van den voorzienigheid Gods geloven' maar ook het antwoord dat alle dingen 'niet bij geval geschieden en we in voorspoed dankbaar en in tegenspoed geduldig moeten zijn'.

Natuurlijk geloven we dat in theorie nog, maar praktisch hebben we dit allang uitgeschakeld. We moeten bij alles wat ons overkomt oorzaken weten en als het enigszins kan gelijk een systeem in het leven roepen dat er voor zorgt dat dit niet weer gebeurt.

Ergens snap ik dat het zo werkt en doe ik er aan mee. Ook bij mij gaat 's nachts de deur op slot. En als ik straks een paar weken richting Spanje ga, controleer ik ook of de reisverzekering deugt en laat mijn auto nog even checken in de garage. 

Maar het kriebelt. Het voelt alsof we denken de natuur de baas te kunnen zijn. Niet alleen de natuur maar ook alles wat buiten en misschien wel boven onze macht ligt, kunnen beheersen.

Zoals we een jaar lang gehoord hebben dat we samen het virus onder controle gaan krijgen. En misschien is dat het geval. Misschien zijn we samen in staat geweest om een middel te ontwikkelen dat er voor zorgt dat we dit virus kunnen verslaan en we onze leefstijl van voor de komst van dit virus hadden, voort kunnen zetten.

Maar wat als het niet aanviel om ons te vernietigen maar om ons wat te leren?