Onlangs kwam ik terug van de kerk. Een kerk die we met veel moeite open gekregen hebben. De langste kerk van ons land waar we duizenden mensen kunnen bergen. Waar we nu met veel hangen en wurgen elke zondag dertig mensen ontvangen. Die we dan op anderhalve meter zetten en waarbij er nog een stuk of honderd banken leeg blijven. Waarbij we in een andere verre hoek een koortje van vier zangers hebben die bij een kistorgelprachtig zingen.
Het aanvangslied begon met 'ik zal eeuwig zingen', nou niet dus; voorlopig houden we allemaal onze mond dicht.
Maar het was hoe dan ook een mooie dienst waarbij het ging over het laatste visioen van Johannes, de apostel die ook in een soort van lockdown of quarantaine zat. Waarbij het gaat over een nieuwe hemel en nieuwe aarde. En de dood en de lijdens-zee die niet meer zijn. Daarnaast dat alle tranen afgewist worden. De dominee merkte op dat je tranen alleen kunt afwissen als je echt dichtbij durft te komen. Dat raakte me.
Maar nu was ik onderweg naar huis en fietste in een miezerige regen over natte klinkers door een stad die gesloten was. Nou ja bijna. De speelhal, het casino was in vol bedrijf. Deuren stonden wagenwijd open en een gedempt licht straalde van binnen naar buiten.
Het zag er best aantrekkelijk uit. Een vriendelijke meneer bij de ingang die me uitnodigend aan keek.
Natuurlijk fietste ik door. Deze week is het twaalf jaar geleden dat ik begon aan mijn behandeling in een verslavingskliniek. Ik ben geen heilige geworden maar leef vrij van verslaving en heb geen enkele behoefte het lot te tarten.
Verder fietsend bedacht ik wel hoeveel jongeren juist in deze tijd vatbaar zullen 
zijn voor verslaving.
Niet alleen voor wat de openstelling van de gokhallen betreft, maar ook door andere bijwerkingen van maatregelen. Ik las dat er ouders zijn die positief geteste kinderen echt tien dagen in quarantaine doen. Op hun kamer. Tja met een mobieltje kom je dan een heel eind. Of ontzeg je kind dan maar eens zijn Xbox of Playstation. En tien dagen lang schilderen of lezen is nou ook niet gelijk een optie in de meeste huishoudens.
Twaalf jaar geleden leerde ik dat nieuw gedrag aanleren een stuk makkelijker gaat dan oud gedrag afleren.
Ben erg benieuwd hoe we over een paar jaar terugkijken op deze periode. Inmiddels zet ik mijn fiets in de schuur en stap ons huis binnen.
'Hallo, ben ik weer. Waar zijn de kids?' roep ik naar mijn vrouw.
'Oh die zijn naar de stad. Er schijnen toch wat zaken open te zijn 's avonds', klinkt het van achter een computerscherm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten