Drieluik presentatie Parre (deel 3)

Drieluik presentatie Parre (deel 3)

Over een paar dagen ligt Parre in de boekhandel. De geplande boekpresentatie gaat niet door. Wat ik daar had willen zeggen, schrijf ik jullie in een drieluik. Vandaag deel drie.

Woensdag één april 2020

De goede vriend die aan de andere kant van de deur staat, begrijpt mijn gebaar als ik hem naar de achtertuin verwijs.
Daar hebben we vanmiddag slingers opgehangen, de parasol uitgeklapt en in de hoek van de zitbank duidelijk gemaakt dat dit de plaats is om te zitten. Een extra kussen en een dekentje maken het af. Op twee meter ervoor heb ik een hoge voorleesstoel geïnstalleerd. Op de tafel staan glazen en wijn.

Vandaag is Parre gearriveerd in een doos van de uitgever, Over een paar dagen is hij ook in de boekhandel en online te koop.
Normaal gesproken hadden we een boekpresentatie

gehouden. Een mooie bijeenkomst in onze bibliotheek met mensen die bij hebben gedragen aan de totstandkoming van Parre. Het mocht niet zo zijn.

We hebben een manier gevonden om, met inachtneming van de regels betreffende de vereiste onderlinge afstand, een beetje feest te vieren. Met de Parre-groep. Dit zijn een stuk of acht mensen die nauw betrokken geweest zijn bij het schrijven van Parre.
Zij waren het die er bij waren toen het contract met de uitgever getekend werd, die in de zaal zaten op het moment dat ik een presentatie hield voor tientallen mensen in de boekenbranche.
Eentje die ik opbelde tijdens onze vakantie in Portugal waar ik vastliep in mijn tekst. Die me op weg hielp en mij met een paar gerichte vragen op een ander spoor zette. Mij ook helemaal terug in het gevoel kon brengen waar ik aan het beschrijven sloeg.
Een stel, dat aan het verhuizen was, op zondagavond gezeten op tuinstoelen in een verder lege kamer, een hoofdstuk voorgelezen en gevoeld dat woorden, ook de geschrevene, echt kunnen verbinden.
Of die vriend die weigerde mee te lezen; ' ik wil het pas lezen als het klaar is', maar die er verder wel was, in alle betekenissen van het woord.
Weer een ander, een spellingsvirtuoos, die kritisch naar de tekst durfde te kijken. En aanmerkingen durfde te maken op de inhoud.
Mensen dichtbij die me de tijd gaven en het me niet kwalijk namen dat ik echt wel wat huis, tuin en keukendingen verwaarloosde. Nou ja de keukendingen missschien niet.

En nu zit de laatste van deze groep in onze tuin. Ik lees een stuk van het dankwoord voor, laat al bladerend mijn hoorder 'stop' zeggen. Daar lees ik nog een alinea voor, schrijf een persoonlijk dankwoord in Parre en overhandig het boek.

De afgelopen dagen voelt het soms benauwd en eng als ik bedenk hoe ik iets wel of niet omschreven heb. Of het niet te hard of te zacht is. Of het me gelukt is om zonder oordeel te schrijven.

Parre heeft in alle warmte vandaag de anderhalve meters overbrugd. Het is goed zo. Parre bracht mij thuis.