Ik heb je nooit een rozentuin beloofd

Zolang jij leeft en ik ben

zal onze tafel druipen

vol van overvloed.

Omringd ontmoeten

van dierbaren dichtbij.

Zelfs onze rozen

zullen zonnig bloemen.

Verziekenhuist naar huis.

Strijkstok

Ze speelde luidkeels

voor me, met me

naast me, in mij.

Verstreken tijd

die stokte.

Het waren

niet de snaren

die mij raakten

maar de teksten.

Die oorverdovend

verzwegen werden

Zieleroerselen

Boven bos en hei.
Ziel leeft op hoge toren.
Oog ziet herfst kleuren


Haiku 24/10

Welterusten

Ze sprak op 't laatst

'Geen woorden meer'

Ze had gelijk, soms

zeggen woorden

 minder

Wie zorgt, doet

Een dochter liep met haar vader  door de natuur te struinen. Ze waren al een tijdje van het recht pad geweken. Allebei. Beiden genoten van elkaar en van al het moois om hen heen. Soms liepen ze een stukje uit elkaar. Dat was niet erg, omdat ze elkaar altijd konden zien. 
Totdat de dochter niet verder kon. Ze stond voor een veld met distels en doornen die wel tot haar kin kwamen. 
Er kwam een lange man aangelopen, die overzag het veld en keek naar het meisje. Hij sprak: 'Ik ga hier wel door kunnen maar ik maak me zorgen om jou. Blijf maar hier of ga terug. Die doorns en distels kunnen gemeen zeer doen. Vervolgens liep hij het veld in en stak over. Door zijn lengte kwamen de stekelige struiken niet verder dan zijn knieën.  

De vader kwam er aan, hij overzag het veld en sprak niet. Hij tilde zijn dochter op en droeg haar over het veld. Zij zat zo hoog dat ze vrij bleef van alle prikkels en zelfs niet eens kon zien of vader zich wel of niet bezeerde

Zorgen
Je doet het
of je maakt ze.
In het eerste geval
gericht op de ander, 
in het laatste op jezelf.

Je zorgt voor jezelf
leeft met vrede,
blijft vloeibaar
in je hart.

Je zorgt voor de ander,
brengt aandacht,
aanwezigheid
hebt lief.
Alleen 
maar
zijn.

Je zorgt voor de planeet

werpt een blokadde op
leeft en eet bewust.
Je doet en bent
het verschil.
Je keuzes
maken
het

'Dan zing ik mij van zorgen vrij'

Vanmorgen zat ik in de langste kerk van Nederland. Samen met nog ruim duizend andere mensen. Te luisteren naar de worsteling van het waken en wachten. Heimwee was het thema. Mijn buurman, en goede vriend, stootte me aan en zei: ' heimwee betekent gewoon letterlijk huispijn, best gaaf.' Ik knikte en beaamde het stilzwijgend. Ik praat graag, maar in de kerk vind ik het stil zijn al een genot op zich. Even een uurtje helemaal stil worden. 

De dominee gebruikte het beeld van een hert dat verlangt naar water. Gebaseerd op een prachtige psalm van duizenden jaren oud. Zijn insmijter was een mooie; ging over wakker liggen. Wat ik mooi vond was dat het niet als een probleem gebracht werd. Soms denk ik dat slapen echt wel eens overschat wordt. Niet dat ik op zijn tijd wat rust nemen niet goed vind, maar een keer wakker liggen is niet zo slecht. 

Beetje de boel bij elkaar bedenken of gewoon jezelf eens aankijken. Terugkijken of vooruit.  Ergens wat balans proberen te vinden. In de stilte van de nacht opstaan en met blote voeten naar buiten. De koude, natte aarde voelen, je omhuld weten door de stilte in het donker en je blik omhoog naar de nachtelijk hemel. Er zijn slechtere momenten om de raadsels van het leven een beetje uit de knoop proberen te halen. Geen oplossingen vinden maar wel wegen om er mee om te gaan. Vrede in je hart ervaren door rust te vinden in het moment dat je beseft dat er gezorgd wordt.  Door een macht veel groter dan mijzelf. 

En ja dan is het heerlijk om naar de kerk te gaan, waar die macht een naam krijgt; een gezicht. God en Jezus komen dan langs.  In woorden, in muziek en in stilte, gebed en zang. 

Ik ben niet zo'n goede zanger. Iets met geen toon kunnen houden. Mijn muzikaal gehoor is niet zo ontwikkeld. Maar als we met ons allen zingen over vleugels die zich over ons ontvouwen, en een hand die mij vasthoudt, tja dan zing ik mij van zorgen vrij. Dan is alles helemaal goed. Ik schaam me dan niet voor de tranen die over mijn wangen lopen omdat ik in alle kwetsbaarheid me krachtig voel. 

Geen gehannes met al het geluk optellen, daar het verdriet aftrekken en dan hopen dat er wat overblijft. Nee, leven is waard om geleefd te worden. In schoonheid maar ook in zijn rauwheid. Misschien is dat wel hetzelfde.

Ik lief jou

Soms doen mensen vervelend. En zeggen ze ook nare dingen. Heel lang heb ik gedacht dat ik dan tegengas moest geven. Terugvechten zeg maar.  

De laatste tijd leer ik dat de meeste boosheid voortkomt uit angst. Angst neem je niet weg door terug te vechten. 

Het enige wat mij te doen staat is liefhebben. Alleen maar extra liefhebben.

Tweeduizend jaar geleden zei iemand dit 

De liefde is geduldig en vriendelijk. Liefde wordt niet jaloers. Liefde schept niet op en vindt zichzelf niet vreselijk belangrijk.  Liefde zegt of doet geen onaardige dingen en denkt niet alleen maar aan zichzelf. Liefde raakt niet verbitterd. Liefde vergeeft als een ander iets verkeerds heeft gedaan.  Liefde is niet blij met oneerlijke dingen, maar met de waarheid.  Liefde vertelt fouten van andere mensen niet door, denkt altijd het beste van een ander en blijft altijd geduldig.De liefde schiet nooit tekort en verdwijnt nooit.   (Paulus in 1 Korinthe 13)  Ik ga kruiwagens vol liefde uitstorten over bouwputten van haat. Emmers vol liefde gieten in baden van nijd. Een regenboog van liefde over wolken van donkerheid. Mooie gedachte om mee te gaan slapen.

Ziekenhuis met groen hart

Komen we midden in de nacht, via de spoedeisende hulp het ziekenhuis binnenrollen. Worden we bij de balie tegengehouden en krijgen een formulier onder de neus. Of we de afgelopen maanden in aanraking geweest zijn met kippen, varkens of koeien.  Schijnt levensgevaarlijk te zijn en zieke mensen worden er nog zieker van.

Ik zeg tegen de mevrouw achter de balie en het formulier: 'Tja, eigenlijk wel.'

Waarop zij zegt: 'Met welk dier dan?'

'Allemaal', antwoord ik bedremmeld.

'Waar?'

'Nou dat was bij de vorige opnames. Jullie serveren die beesten doodgewoon. Meer dood dan gewoon eigenlijk'

We mogen door.  

In het wild

Voorovergebogen ligt hij op de keukenstoel. Het hardgroene plastic voelt al wat minder koud aan op zijn buik. Niet zo lang geleden ontdekte hij, dat gelijk diep in en uitademen helpt om de zitting snel warm te krijgen. Dan kan hij zich beter ontspannen waardoor de gesel minder hard aan komt. Zijn handen klemt hij, soms nog wel even strak, om de poten van de stoel die kleine deukjes maken in het linoleum. Bij elke slag, schuift de stoel iets verder en laten de pootjes een klein stippelspoor na. Als een reetje in de sneeuw. Soms kan hij het spoor van de vorige keer nog zien. Het voelt als een nederlaag dat het spoor van nu korter is dan gisteren.

Mijn bijdrage aan 120woorden.nl (weekthema is 'gesel')

Verre kijker

Aarde donker

Wolken laag

Hemel hoog

Rug gesteun

naast gelegen

teken vel

na vel

sta ren

lig stoel

bank hang

verwar ring

hoofd kussen

gevoel vol

handen

geven

aan

raken

zenuw

slopend

nacht

rust

mist

weg.