De natte hemel loeit en stormt en
barst.
Alles dat bewegen kan dat schuurt of
knarst.
Laatste blaadje rukt van 't boompje af.
In de hal ontmoet ik nog wat jaargenoten
We fluist’ren
samen, maken nog wat zinnen
Schuifelen
dan de doodgestilde aula binnen
Een
mist van rouw door traan omsloten
Dan
komt de zwartgelakte kist naar voren
Omringd
door die haar toebehoorden.
Kaarsen,
foto’s, films, muziek en woorden
Haar
twintig jaren zijn te horen.
Dan
klinkt het door de wind verwaaide lied
Naast
open graf in koude grond.
Stapel
rouwomrande rozen in zijn mond.
Ballon
omhoog, kist omlaag, hier blijft verdriet.
Prachtig verwoord waar eigenlijk geen woorden voor zijn. Heel gevoelig!
BeantwoordenVerwijderen