Puinhoop

'Vmbo loopt leeg', kopt een artikel in een landelijk dagblad. Dit triggert mij. Klinkt namelijk als iets dat ons overkomt. Zoals een onverwachte onweersbui bij heldere hemel.

In genoemd artikel wordt de schuld bij het systeem neergelegd. Waarin cito's en adviezen van basisschoolleerkrachten ondergeschikt zijn aan wensen van de ouders. We vergeten dat wij dit zelf doen.

Als we een beetje zelfrespect hebben, bepalen we als school wie waar komt. Natuurlijk in overleg met ouders en leerlingen, maar wel als eindverantwoordelijke voor wat we aanbieden.

Beetje zoals de bank dat doet bij het al dan niet accepteren van een aanvraag voor een hypotheek. Zeg nou zelf, ik zou ook wel in Paleis Soestdijk willen wonen, nou ja, als de renovatie klaar is dan. Mooie grote keuken. Genoeg badkamers om niet in de file te hoeven staan op mijn eigen overloop 's morgens. Leuk hardloopgebied rondom en zelfs in het tuintje voor en achter het paleis.

Mijn wil en wensen, hoe goedbedoeld ook, zijn dan toch echt ondergeschikt aan mijn loonstrookje. Omdat die bank daar verstand van heeft. Die ziet aankomen dat er in de toekomst een probleem ontstaat als ik met mijn docenteninkomen een hypotheek van miljoenen ga afsluiten.

Waarom doen we dit wel met stom geld en een hoop bakstenen? En niet met de toekomst van onze samenleving?

Waarom geen toelatingseisen voor het vmbo? Waarom is het nog steeds een soort van verzamelplaats voor wat niet naar havo of vwo kan?

Misschien tijd om andersom te gaan denken.

Misschien kijken of iemand geschikt is om eventueel later huizen te kunnen bouwen, straten te kunnen aanleggen, mensen te verzorgen. Kortom; de aarde leefbaar te houden. Wat daar niet voor geschikt is kan dan naar de havo of het vwo. 

Langzamerhand zijn we toch kien genoeg om te weten dat we er met alleen denkers niet komen? Dat we als maatschappij staan te springen om doeners. Mensen die de handen uit de mouwen steken.

Ik werk op een vmbo-school. Mooie school, fijne leerlingen, gave collega's en prima directie. Toch bestaat het dat een bouwproject dat geraamd is op een half jaar, uitloopt met een extra half jaar. Verdubbeling van de bouwtijd. En nog is het niet af. Er zitten zelfs klassen thuis op dit moment.

Nee, ik wil mijn eigen school niet afkraken. Hoe arrogant het ook klinkt, we zijn een hele goede school(langs welke meetlat je ons ook legt). Toch denk ik wel: als dit bij ons al gebeurt, hoe gaat dit dan op andere plekken?

Wat me opviel is dat er meer vergaderd is dan dat er stenen gestapeld zijn. Er waren weken bij dat ik meer struikelde over mensen die met een laptop in de hand door het gebouw liepen, dan dat mijn uitzicht belemmerd werd door bouwvakkers. Soms compleet lege bouwputten. En ja, ik weet ook wel dat er gepland en gecalculeerd moet worden. Maar zoals gezegd kwam het met die planning niet erg goed. En wat dat calculeren betreft; ergens heb ik het flauwe vermoeden dat er nog wel een keer een blog inzit over het overschrijden van budgetten. 

Een beetje vertraging is niet erg. Maar een verdubbeling van geraamde bouwtijd? En dan nog uitlopen? Ik hoop niet dat de verantwoordelijke daarvoor op het vmbo heeft gezeten. Zou ik hem laten afstromen naar het vwo. Misschien kan hij via die route iets theoretisch gaan doen. 

Maar graag afblijven van mijn gebouw, waar ik al dagen zonder leerlingen zit. En ik heb ze gemist. Zij zijn degene die van een hoop stenen een paleis kunnen maken.