Beste Layana, Soraya, Arash en Nassim

Beste Layana, Soraya, Arash en Nassim

Waarom moesten jullie er zonodig vandoor uit Iran? Wat mankeert er aan dat land? Weten jullie dat het Paradijs er vroeger gelegen heeft? De rivieren liggen er nog. En tussen het paradijs en nu zijn er best mooie dingen te noemen. De hangende tuinen bijvoorbeeld. De uitvinding van de wet van Meden en Perzen. De mooie tapijten die jullie maken..

Dat er daarnaast nog een doodstraf is als je iets hebt met demnostreren, homo's, christenen en atheïsten is wel een dingetje. 

Jullie gingen er twee jaar geleden vandoor met zijn vieren. Vader Arash en moeder Layana en Soraya(11) en Nassim(4). Na een lange tocht kwamen jullie in Italië aan wal.

Nauwelijks vaste grond onder de voeten en je moest je vingerafdrukken laten nemen. Het schoot allemaal niet zo erg op en jullie kregen de kans om richting Nederland te komen.

Daar aangekomen zijn jullie in vijf verschillende asielzoekerscentra geweest. Tot jullie hoorden 'U bent niet welkom, we kunnen uw procedure niet starten want uw vingerafdrukken liggen in Italië. Of u maar terug wil gaan. Of we brengen jullie.'

Bij navraag bleek dat Italië ook niet zo happig is op vluchtelingen uit het noorden. 

Inmiddels hebben jullie te horen gekregen dat wanneer jullie achttien maanden door Nederland zwerven, je niet meldt, geen bankpasje of uitkering neemt, geen dokter, ziekenhuis of wat anders nodig hebt, dan zien we jullie als bewezen illegaal en kunnen we alsnog de procedure starten. 

Lieve Arash, Esther, Soraya en Nassim, ik sprak jullie vanmiddag via een hele mooie verbinding die een beetje geheim moet blijven, houd vol. Jullie doen het al drie maanden heel erg goed als illegalen. Nog vijftien maanden te gaan en dan komt er hulp. 

Mocht het onverhoopt fout gaan en jullie op één of andere manier weer in Iran terechtkomen en ze juliie daar nog ene keertje laten gaan. Laat dan Italië rechts liggen, vaar met een boog om Spanje en Portugal heen, roei door het Kanaal en dan een beetje rechts aanhouden. Ergens bij de Euromast aanleggen, aan wal komen en opnieuw proberen.

Bovenstaand verhaal kwam vanmiddag op mijn bord. Dit zijn de momenten dat ik blij ben dat er een diaconie is. Met wat aanduwen kun je helpen om de eerste nood te lenigen. Maar hoe straks verder? Ga je als kerk deze mensen meer dan een jaar supporten? Richt je een crowdfunding op? Ga je aanbellen bij onze overheid? Iemand een idee?

Documentloze mensen zijn nog steeds mensen.