Onlangs zat ik in een kerk waar de dominee een preek hield over de storm op het meer. Een Bijbelverhaal waarbij de volgelingen van Jezus met hun bootje in een storm terechtkomen. In een allesverwoestende storm, een soort van orkaan lijkt het wel. Ten einde raad roepen de discipelen om zijn hulp. Hij ligt voorin de boot te slapen. Of achterin, dat weet ik niet meer. Jezus wordt wakker, bestraft de storm en het wordt stil. De wind gaat liggen en de discipelen zijn gered.
Om dit wat aanschouwelijk voor de kinderen te maken, vertelt de dominee aan hen het verhaal hoe hij met zijn gezin op een berghelling in Frankrijk kampeerde. En dat het noodweer werd. Dat ze de stokken moesten vasthouden om de tent niet te laten wegwaaien. Dit gelukt maar als de storm wat afneemt, blijkt er nogal wat schade te zijn aangericht op de camping.
Een kind die een rij voor me zit maakt er een tekening van. Ze heet Sabine, en ik vraag aan haar en haar moeder of ik een foto van deze tekening mag maken en of ze het goed vinden om dit te publiceren. Ook de dominee vraag ik om toestemming.
Op een of andere manier is dit blijven liggen. Terwijl zowel de preek als de tekening mij raakten.
Inmiddels is het Pinksteren geworden. Feest van vreugde en vervulling. Na dagen vol met storm en onweer. Zelfs kwam ik nog een keer in een hagelbui terecht.
Goed dat er mensen zijn die soms gewoon even de tentstokken vasthouden. Soms is daar een dominee voor nodig. Anders ligt er misschien nog wel ergens een Godmens te slapen. En maken we die wakker. Dan komt het zeker goed. Best een mooie gedachte: De dominee die de gevolgen van een storm een beetje minder maakt en anders altijd nog een Jezus die de storm zelf kan stillen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten