Vakantie in stukjes van 120-woorden (doen mee met het weekthema bij 120W.nl):
Deel 1.
Vanmorgen vertrokken voor een fikse voettocht
vanuit ons natuurhuisje in de Sierra del Baza (Andalusië) naar het
dichtstbijzijnde dorpje.
Aangekomen heeft mijn visioen van dorpspleintjes,
koud water en een heerlijke siësta al vrij grote vormen aangenomen.
Wat nog in de weg blijkt te staan tussen mij en
mijn geluk is een ezel. Dwars in de nauwe
doorgang die mij toegang moet verlenen tot mijn verbeelde eldorado.
Dichterbij gekomen zie ik twee dingen. Hij staat
vast en draagt een last.
Terwijl ik hem met zachte dwang ruimte wil laten
maken komt er iemand aan. Deze man, slingert hem wat verwensingen toe en zorgt
dat ik er langs kan.
Naast de fontein gezeten, bedenk ik, dat er altijd
wel een ezel is.
Deel 2.

Na een ontspannen dagje heb ik vanavond de top beklommen. Geen
bijzondere prestatie daar ons huisje op zo'n twaalfhonderd meter staat. En de
berg in z'n geheel zo'n zestienhonderd meter haalt. Weer wordt mijn weg
gekruist door een ezel. Een witte ditmaal. Ik zie hem al in de verte staan
terwijl ik via een smal slingerpaadje de berg afdaal. Zo te zien staat
hij bezijden het pad. Vast aan een paal. Genoeg ruimte voor mij om te passeren.
Mijn gedachten nemen de vrije loop. Ik begin steeds meer te betwijfelen of het
nou wel echte sta-in-de-wegs zijn. Ergens krijg ik het idee dat deze ezels mij
wat te zeggen hebben. Ik besluit te luisteren naar de ezels op mijn pad.
Deel 4

Bileam luisterde niet naar zijn ezel. Een bloedbad was het gevolg. Eigenlijk was het een ezelin zoals iemand mij vertelde. Een ezel in vrouwelijke vorm lijkt me sowieso iets om rekening mee te houden.
Mordechaï kreeg, nadat bekend werd dat hij een aanslag op de koning verijdeld had, zijn ererondje op een ezel. Voorafgegaan door zijn aartsvijand Haman die aan de galg eindigde. Hiermee werd een genocide voorkomen.
Simson slingerde met een bot van een dode ezel in het rond en redde daarmee zijn volk van de vijand.
Langzamerhand zie ik de ezel als het viervoetige equivalent van de vredesduif.
Deel 5

Deel 6

Deel 7

De dag begon door een ontmoeting met een kudde koeien. Midden op mijn pad. De ezel kwam niet vandaag. Bleef al een paar dagen uit. Vandaar dat ik mijn eigen ezelsstal maar ga uitmesten.
Gezeten onder een notenboom waarvan de notendoppen van vorig jaar nog getuigen van een goede oogst, passeren de verschillende ezels mijn gedachten

.
Ezelslot
Vanaf de garage, waar mijn gemotoriseerde ezel van nieuwe koppelingsplaten is voorzien, vertrek ik richting ons huisje.
Eerst een bergrug over, dan een dal door, om vervolgens aan de andere kant weer omhoog te gaan. Het dal is bedekt met olijfgaarden. Deze strekken zich uit tot halverwege de bergen. Daarboven rotsen, vlaktes en naaldbomen. Met een blik op de volgende bocht overdenk ik de nachtelijke ontmoeting met mijn ezels.
In gedachten komen ze allemaal nog eens langs: De boerenezel, de vogelaarsezel, de familie-ezel, de bevindelijke ezel, de verslavingsezel, de kankerezel, de pijnezel, de reisezel de vriendenezel, de hardloopezel, de geloofsezel, de hoopezel en de liefdesezel.
Gekoesterd, verdwenen of af en toe terugkomend; het zijn mijn ezels. En dat blijven ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten