Danken op biddag
De weilanden van onze boerderij werden omringd door de prachtige Veluwse bossen. Het grasland zelf werd soms van akkerland gescheiden door rijen populieren. Achter op ons erf stond een rij Hollandse eiken. Onder een grote linde was het goed toeven als we van het hooiland kwamen. Eén van de verste hoeken van ons land werd gedomineerd door een hele grote berk die ooit gespleten werd tijdens de hevigste donderbui die ik ook meegemaakt heb.
Ik verliet de boerderij en langs allerlei omwegen kwam ik in het onderwijs terecht. Daarnaast doe ik iets binnen de kerk en heb ik een liefdesrelatie met bomen en met woorden.
Soms vinden mensen het ietwat veel. Dit komt, denk ik, doordat veel mensen dit allemaal als verschillende vakjes zien. Voor mijzelf voelt dit niet zo.
De grootste les die ik in mijn leven geleerd heb, is dat verandering bij mijzelf begint. De wereld iets mooier te maken. Dat is mijn enige drijfveer.
Zo maakte ik ooit de overstap van het bedrijfsleven naar het onderwijs. Kinderen te leren dat we nieuwe wegen kunnen vinden om samen de wereld mooier te maken. In taal, in samenwerking en in burgerschap.
Zo liet ik een verwoestende verslaving achter me. Die overwinnen kostte me veel en leverde me nog meer op. Dit hele traject leerde me dat je soms pal moet staan voor waar je in gelooft. Dat kostte mij mijn baan maar leverde me twee jaar theatertour door het hele land op. En ik hield er een boek aan over. Mijn tweede roman is inmiddels onderweg.
Mijn liefde voor kennisoverdracht, nieuwe wegen vinden en die voor bomen en woorden heeft me gebracht waar ik nu sta.
De meeste dagen houd ik me bezig om van boerenland voedselbos te maken. Een zo natuurlijk mogelijk bos aanleggen waarvan delen voor ons al voedsel kunnen dienen. Dan kun je denken aan vruchten, zaden, stengels en bladeren. Om zo'n bos leggen we voedseltuinen aan. De opvolger van de volkstuintjes. Gezond en smakelijk voedsel lokaal verbouwen, is de bedoeling.
Mijn droom is dat we over pakweg vijftien jaar in de buurt van elke stad en elk dorp een voedselbos hebben.
Over drie maanden organiseer ik het eerste grote groene evenement waar alle kennis en ervaring op het gebied van voedselbossen en voedseltuinen samenkomt. Zet 'm maar vast in de agenda. Tien en elf juni in en rond een voedselbos in aanbouw.
Zoals alles in mijn leven, hoef ik dit niet alleen te doen. Gelukkig heb ik mooie mensen om me heen. Die mij helpen en motiveren, mij een spiegel voorhouden en soms wat afremmen. Maar bovenal het vertrouwen geven dat we aan iets goeds bouwen.
Het is biddag vandaag, en er is veel te bidden. Laten we dat vooral doen voor alles wat moeilijk gaat en iedereen die lijdt. Zeker nu.
Persoonlijk wil ik graag danken. Voor de kansen die wij allemaal krijgen om zelf verandering vorm te geven. Ook een wereld in nood verdient het mooier en beter gemaakt te worden.
Ik verliet de boerderij en langs allerlei omwegen kwam ik in het onderwijs terecht. Daarnaast doe ik iets binnen de kerk en heb ik een liefdesrelatie met bomen en met woorden.
Soms vinden mensen het ietwat veel. Dit komt, denk ik, doordat veel mensen dit allemaal als verschillende vakjes zien. Voor mijzelf voelt dit niet zo.
De grootste les die ik in mijn leven geleerd heb, is dat verandering bij mijzelf begint. De wereld iets mooier te maken. Dat is mijn enige drijfveer.
Zo maakte ik ooit de overstap van het bedrijfsleven naar het onderwijs. Kinderen te leren dat we nieuwe wegen kunnen vinden om samen de wereld mooier te maken. In taal, in samenwerking en in burgerschap.
Zo liet ik een verwoestende verslaving achter me. Die overwinnen kostte me veel en leverde me nog meer op. Dit hele traject leerde me dat je soms pal moet staan voor waar je in gelooft. Dat kostte mij mijn baan maar leverde me twee jaar theatertour door het hele land op. En ik hield er een boek aan over. Mijn tweede roman is inmiddels onderweg.
Mijn liefde voor kennisoverdracht, nieuwe wegen vinden en die voor bomen en woorden heeft me gebracht waar ik nu sta.
De meeste dagen houd ik me bezig om van boerenland voedselbos te maken. Een zo natuurlijk mogelijk bos aanleggen waarvan delen voor ons al voedsel kunnen dienen. Dan kun je denken aan vruchten, zaden, stengels en bladeren. Om zo'n bos leggen we voedseltuinen aan. De opvolger van de volkstuintjes. Gezond en smakelijk voedsel lokaal verbouwen, is de bedoeling.
Mijn droom is dat we over pakweg vijftien jaar in de buurt van elke stad en elk dorp een voedselbos hebben.
Over drie maanden organiseer ik het eerste grote groene evenement waar alle kennis en ervaring op het gebied van voedselbossen en voedseltuinen samenkomt. Zet 'm maar vast in de agenda. Tien en elf juni in en rond een voedselbos in aanbouw.
Zoals alles in mijn leven, hoef ik dit niet alleen te doen. Gelukkig heb ik mooie mensen om me heen. Die mij helpen en motiveren, mij een spiegel voorhouden en soms wat afremmen. Maar bovenal het vertrouwen geven dat we aan iets goeds bouwen.
Het is biddag vandaag, en er is veel te bidden. Laten we dat vooral doen voor alles wat moeilijk gaat en iedereen die lijdt. Zeker nu.
Persoonlijk wil ik graag danken. Voor de kansen die wij allemaal krijgen om zelf verandering vorm te geven. Ook een wereld in nood verdient het mooier en beter gemaakt te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten