Kil en
koude huid
door bast bedekt.
Nog dieper wortelen,
daar vrucht vertrokken
Geen takken tot in hemel,
bladlood kruin in ijzig weer.
Meer dood dan levend
op de lente wacht.
Woorden zwijgen
de hele nacht
sprakeloos
donker
stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten