zondag 15 september 2019

Ja, ik wil

Vandaag word ik opnieuw bevestigd. Als diaken in mijn kerk mag ik in en buiten mijn kerk dienstbaar zijn. Letterlijk staat er in het formulier, dat voorgelezen wordt tijdens de (her)bevestiging, de volgende tekst:
"Een diaken is iemand die daar helpt waar geen helper is"
Daar waar nood is komen we. Waar mensen vastlopen in zichzelf of in systemen, proberen wij er te zijn.  Gewoon 'er zijn' is soms al ongelooflijk veel. Met iemand oplopen, iemand aanhoren of ergens wat in beweging krijgen is gelooflijk mooi werk. Met veel voldoening die vrede in het hart geeft. Ook als zaken wat ingewikkelder liggen. Geld inzamelen en uitdelen is onze minst moeilijke taak. Geld is niet van ons, we hoeven het alleen maar wat heen en weer te schuiven. En boven is altijd meer.

Onze grootste uitdaging is om evenwicht zoeken. Balans tussen barmhartigheid en gerechtigheid. Doen we de ander wel echt recht als we alleen maar geven? Of zit er ook gerechtigheid in wederkerigheid? Durven we de weerstand op te zoeken?
Onze liefde voor de medemens ook daadwerkelijk te vertalen naar duurzame keuzes. Niet te gaan voor de goedkoopste oplossing. Sowieso een beetje leren dat oplossingen niet altijd antwoorden zijn. 
Ooit bracht ik iemand naar een kliniek en was best tevreden met mijzelf. Later kwam ik er achter dat diegene die ik gebracht had, via de achterdeur het pand nog sneller verlaten had dan dat hij binnengekomen was door de voordeur. Daar leerde ik dat helpen om een goed gevoel te krijgen, als doel op zich, best wel een beetje armoedig is. 

De eerste diaken werd zo'n tweeduizdend jaar geleden gestenigd omdat hij eerlijk zei waar het op stond. Hij werd trouwens doodgegooid door de meest godsdienstige mensen van die tijd. Het mooiste van dat verhaal vind ik nog steeds dat toen hij doodgegooid werd, hij de de hemel open zag gaan. Waarbij Jezus ging staan. Om hem te zien en te ontvangen.
Vandaag is het feest. Opnieuw ja-zeggen en een zegen ontvangen. In vertrouwen ga ik de komende ambstperiode vrolijk tegemoet. Met een blij hart mag ik weer mensen gaan ontmoeten. 
En ik wil geloven dat bij alles wat er gebeurt, ver weg en dichtbij, de hemel open is en Hij echt wel gaat staan als het te ingewikkeld wordt. Ik moet alleen wat vaker omhoog kijken.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten