Nevelig

Gisteren postte ik een gedichtje. Ging over liefde. En dan over de rafels en de randen. Dat het wel eens ingewikkeld is. Vervolgens vliegt mijn inbox vol met verontruste vragen. Of het wel goed met me gaat. Ze ergens iets gemist hebben. Echt superlief hoe omzichtig of juist rechtstreeks één en ander geformuleerd is. 

Op het moment dat je een schrijfsel moet uitleggen, hol je vaak achter de feiten aan. Het is leuk om niet alles in te vullen en dit de lezer zelf te laten doen. Helemaal raak als er meer mogelijkheden zijn. 

Laat ik beginnen te zeggen dat het goed met me gaat. Heel goed. Ik leef met hoofdletters. Bruis van energie. Naast dat november gewoon ook november is. Soms een beetje mistig.

Deze week was gevuld met van alles over liefde. Mooie dingen en gebeurtenissen. Die zijn er altijd op het vlak van de liefde. Kwestie van kijken. En van zien. Liefde gebeurt. Liefde overkomt. Liefde is een beslissing. Dit laatste hoorde ik in een preek. Mooie gedachte meestal. 

Afgelopen week ook de andere kant van liefde. Ik sprak een goede vriend die in scheiding ligt. Het lukt niet meer, ze gaan uit elkaar. Hij is wat minder van de woorden, maar ik zag wel zijn pijn.  
Daarnaast een jonge homo  die op het punt staat uit de kast te komen. Hoorde zijn twijfel over dit al dan niet kunnen en willen. Naast de onzekerheid over de reacties hierop.

Tussen deze twee mensen in nog wat verhalen over lief en leed. Deze keer trof me dat 'leed' wat meer dan een beetje. En het meeste leed van deze week begon ooit met liefde.  Vandaar mijn schrijfsel van gisteren.

Maar met mij gaat het fantastisch!