vrijdag 30 december 2022

Komt u maar

Komt u maar
Hierbij mijn lang gekoesterde wens voor ons als samenleving. Al tijden loop ik er over te denken. Of het wel zo handig is om deze te delen. Wat als ie uitkomt? Kloppen dan mijn veronderstellingen nog? Na lang wikken en wegen, waag ik het erop.
Ik wens ons heel veel asielzoekers. Ja u leest het goed. Laat ons land overspoelen met vluchtelingen. Vang ze bij onze landsgrenzen op, in plaats van ze te verplichten in Ter Apel in de rij te gaan staan. Stoppen met dat nepgedoe van zogenaamde open grenzen en vervolgens de meest ondoordringbare muur om het enige aanmeldcentrum te zetten.
Nee, gewoon bij Hazeldonk, Zevenaar of een ander vroeger grensplaatsje. Gebruik die leegstaande douanehokjes.
Geen controle op identiteit of achtergrond.
Heet de nieuwkomer hartelijk welkom. Vertel haar of hem dat zij/hij het gehaald heeft. Geef een warme maaltijd en ga in gesprek. Aan de hand van aanwezige kennis, verworven vaardigheden en/of interesses krijgt iemand een leef-leer-werkplek toegewezen.
Iedereen levert zijn/haar mobiele telefoon in en krijgt een nieuwe. Met een app waarmee je de taal leert en een andere app met alle gewoontes en gebruiken van ons land. Een chatapp waarmee je altijd verbinding hebt met een vrijwilligersdienst in je toekomstige woonplaats. Een OV-app die de eerste maand gratis is.
Daarnaast een agenda waar al een aantal data instaan. Momenten dat men bezocht gaat worden en er gekeken wordt naar vorderingen op het gebied van inburgering.
Ook krijg je met je mobiel toegang tot je woning. Een woning waar de basiszaken aanwezig zijn en er voor een week eten en drinken in huis is.
Voordat u nu ontploft en denk dat ik gek geworden ben, zou u even met me mee willen denken? Natuurlijk zie ik wat er op dit moment gaande is op het gebied van woningnood.
Deelt u met me, dat als we tijdens een heftige griepepidemie binnen een paar dagen wetten kunnen aanpassen, we dat ook kunnen met onze huidige woning- en asielcrisis?
Als we willen, heeft iedereen binnen een paar dagen een dak boven zijn of haar hoofd. Ook onze kinderen.
Er staan duizenden grote gebouwen leeg. Te wachten op meer rendement van investeerders. Met onze manier van denken over wonen, waarbij volkshuisvesting ineens een markt is geworden, hebben we onszelf tot slaaf gemaakt. Geef mensen een hypotheek en je houdt ze dertig jaar koest. Dat ongeveer.
Maar nu de woningnood over de plinten klotst, zou het wel eens tijd kunnen zijn voor een complete herbezinning over onze manier van wonen. Waarom gebouwen die langer dan een jaar leeg staan niet gewoon bevolken met mensen. Ja dat vergt aanpassingen. Nou en? Niet iedereen wil perse op een loft wonen. Leg douches een keukens aan en je bent er.
Ik denk dat er duizenden jongeren prima in een leegstaand kantoorpand willen bivakkeren. Op alle andere gebieden in de samenleving streven we naar diversiteit; laat ons dat ook in deze woningen bevorderen. Om en om een nieuwe Nederlander.
En weet u? Als de vergrijzing met een paar jaar onverbiddelijk en keihard toeslaat, zijn we dolblij met onze dokter uit Koerdistan, de timmerman uit Aleppo en de buschauffeur uit Damascus.
Dus ja, laat ze maar komen. Ik kan uitkijken naar de dag dat ik mijn medewereldburger gewoon recht aan kan kijken. Omdat we hem recht gedaan hebben.
In een maatschappij waar we er prat op gaan dat we aan het afrekenen zijn met de manier waarop we in de bio-industrie met dieren omgaan, kunnen we het toch echt niet maken dat we mensen ophokken als beesten.
Geld is het probleem niet voor wat de vluchtelingencrisis betreft, heb ik het achterliggende jaar geleerd. Geef mensen daarom vanaf dag één hun waardigheid terug. Daarbij kan betaald werk een grote rol spelen.
Mensen moeten eerst hun trauma verwerken zegt u? Ik heb juist begrepen en gezien dat eerst terugkomen in een dagelijks ritme van rust, reinheid en regelmaat de stevigste basis legt onder welke trauma-verwerking dan ooit. Als dat al bestaat.
Ja en dan zullen er dingen fout gaan. Iemand die de taal en de gebruiken niet kent, maakt fouten.
Soms kan ik denken dat er nog nooit zoveel fout gegaan is sinds we proberen het leven maakbaar te laten zijn. Ik moet er wel eens om lachen als ik op mijn LinkedIn kijk naar de functies van nogal wat mensen. Heel veel zijn er gebaseerd om het systeem dat we in leven geroepen hebben te controleren en nog verder te reguleren. Zonder iemand persoonlijk te bedoelen, blijf ik het lachwekkend vinden dat we denken dat het echte leven in een Excelldocumentje of een spreadsheet te vangen is.
Het enige dat nodig is voor een warm welkom komend jaar richting onze nieuwkomers, is een open geest, bevrijd van angst en een beetje lef om in mogelijkheden in plaats van moeilijkheden te denken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten