Els

Ze deed de deur wagenwijd voor me open en nodigde me met een hartelijke armzwaai naar binnen. Het mooie van deze tijd is dat iedereen een eigen begroetingsritueel heeft. Variërend van een overduidelijke hoofdknik tot een jongensachtige elleboogstoot. Vooral de manier waarop die laatste wordt gegeven, egt veel over de persoon die hem geeft. Denk trouwens dat de manier van ontvangen net zoveel zegt.

Deze dame, Els geheten, ontving me op een warme manier. Ergens zat er een spoor van behoedzaamheid gemengd met een vleugje gedecideerdheid. Bij elkaar genoeg om te weten dat we een interessant uurtje tegemoet gingen.

Ze liet me binnen in de voorruimte van het statige grachtenpand aan één van de singels van onze stad. De kamer was ingericht als een efficiënte ruimte waar enerzijds de toegankelijkheid in het oog viel en er anderzijds een sfeer van professionaliteit aanwezig was.