Ik ben wilg en later
barstig, hol geknot.
Vaak met mijn tenen tot
de enkels in het water.
Mijn takken wars van zemel,
groeien wonderwel.
En razendsnel
tot in de hemel.
Naast schuil-, en nestplaats
voor gesnater.
Weerspiegel ik in ’t water
waar ik weerkaats.
Het moeilijkst moet nog komen,
als onderdeel van zoveel bomen.
De link te leggen, vertaalslag te maken
om tot het ras der mensen te geraken.
Mensen zijn geen wilgen, geen bomen zelfs geen bast
Mensen gebruiken ’t hout voor klomp en kast.
Wij willen wat ons het beste past.
Misschien ligt daarin de wijze les wel opgesloten.
Wij consumeren wat ooit aan d’aarde is ontsproten.
De mens die daaraan ontsnapt, behoort tot d'echte groten.
(bijdrage 120w.nl met themawoord 'wilg')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten